سلام.اگه کتاب چه کسی پنیرمراجابه جاکرد ؟ روبخونده باشید خودتون متوجه میشین که این جمله درسته.

بله در درست بودن این جمله بحثی نیست.

من می خوام که بحثی بر دلیل تعویض موقعیت فعلی و اینکه چطور بتونیم موقعیت برتر رو انتخاب کنیم و موضوعاتی از این دست بجث کنیم. 

ویا اگر کسی در زندگیش تغییر موقعیتی داشته بگه که تجربه ای بشه واسه بقیه

ممنون

جمله قشنگیه,فکر میکنم ادما با خوندن این جمله چند جور واکنش دارنبیشتر ادما حس هم دردی میکنن,خودشون میدونن هیچ کاری تو زندگیشون نکردن,دلشون میخواد یه کاری انجام بدن  ولی نمیدونن باید چکار کنن.بعضی ها مشکلو گردن جامعه و دولت میندازن.بعضی گیر میدن به پدر و مادرشون که نتونسته کاری واسشون کنه و...

من یه جمله از یکی از فلاسفه(فکر کنم سارتر بود) خوندم  با این مضمون 

                    "اگر یک معلول نتواند قهرمان دو شود مقصر خود اوست "

شاید اگه یه نفر اولین بار این جمله رو بشنوه فکر کنه درش اغراق شده ولی فکر میکنم اگه اغراقی هم باشه در حال حاضر واسه این فکر مسموم ما در این جامعه لازمه که فرد به این باور برسه تنها خودش مسبب همه اتفاقات خوب و بدشه و با پذیرش این اصل اولین قدم واسه حل مشکلو برداشته

بحث خیلی خوبیه این روزا خیلی از ما باهاش درگیریم.

من فکر میکنم دلیل عمده اینکه ما هیچ وقت از موقعیت هایی که داریم راضی نیستیم اینکه ما اصلا نمیدونیم چی میخوایم و هدفمون چیه و نمی دونیم با انجام دادن چه کاری به ارامش لازم میرسیم.

اکثر اوقات دنبال چیزایی هستیم که در دسترس نیستن و فکر میکنیم خوشبختی یعنی داشتن اونا و از داشته هامون غافلیم.البته من با تلاش کردن و پیشرفت مخالفتی ندارم در صورتیکه ارامش ادما رو در زندگی از بین نبره.

به نظر من ما باید اول اهدافمون رو در زندگی تعیین کنیم و بعد طبق اونا پیش بریم اونوقت دیگه هیچ وقت از جایگاهمون ناراضی نمیشیم و از زندگیمون لذت میبریم.

تحلیل ها متنوع و زیبا هستند

از آقا/خانم sahar 71 و moonlight

و دوست خوبم آقا ایمان ممنونم

نقل قول از moonlight

بحث خیلی خوبیه این روزا خیلی از ما باهاش درگیریم.

من فکر میکنم دلیل عمده اینکه ما هیچ وقت از موقعیت هایی که داریم راضی نیستیم اینکه ما اصلا نمیدونیم چی میخوایم و هدفمون چیه و نمی دونیم با انجام دادن چه کاری به ارامش لازم میرسیم.

اکثر اوقات دنبال چیزایی هستیم که در دسترس نیستن و فکر میکنیم خوشبختی یعنی داشتن اونا و از داشته هامون غافلیم.البته من با تلاش کردن و پیشرفت مخالفتی ندارم در صورتیکه ارامش ادما رو در زندگی از بین نبره.

به نظر من ما باید اول اهدافمون رو در زندگی تعیین کنیم و بعد طبق اونا پیش بریم اونوقت دیگه هیچ وقت از جایگاهمون ناراضی نمیشیم و از زندگیمون لذت میبریم.

شما حرف خوبی زدید که ما دوست داریم کاری کنیم اما نمیدونیم چیکار لازمه.

من فکر میکنم این بر میگرده به اینکه ما هیچ وقت وارد کار نمیشیم و بیشتر دوست داریم لیدر رویاهامون باشیم

نقل قول از ی انسان علمی و حدودا مشهور : من هر موقع نظرات سایتم رو می خوندم میدیدم بعضی ها نوشتن که من اگه جای تو بودم فلان می کردم ، فیسبوک نمیومدم و ال می کردم و ...

من در جواب همشون گفتم حالا که جای من نیستید پس خودتون این کارا رو واسه خودتون انجام بدید. من به نظر شما نیازی ندارم

حرف شما درسته.ما باید بجای نشستن و حسرت خوردن بریم دنبال اهدافمون  ولی اول باید بدونینم دقیقا چی میخوایم وگرنه دوباره وسط راه کم مییاریم و  نهایتا برای توجیه خودمون و بقیه میگیم که:این اون چیزی نبود که من میخواستم

خوب این هدفی که شما میگی خودش ممکنه سد راه رسیدن به خواستمون بشه 

چون ما هی میشینیم میگیم که چه هدفی پیدا کنم

در نظر گرفتن یک نقطه شروع======> پیگیری فعالیت مورد نظر =======> در صورتی که وضعیت کنونی غیر قابل تحمل بود ، تغییر ضعیت لازم می شه چون (ما درخت نیستیم که) ========> ادامه تغییر وضعیت =======> حصول شناخت مطلوب از اطراف خودمون ========> ایجاد ثبات در وضعیت فعلی =======> پیشرفت در زمینه مورد نظر

این فلوچارت خودمنه. به نظر خودم من الان در وضعی بین تغییر و شناخت مطلوب هستم . و میخوام ی ثباتی رو تجربه کنم

شما چطور؟

علی اقا با شیوه ای که ارائه دادی یه جورایی موافقم ولی اولین سوالی که از خودم میپرسم اینه که این کار از این شاخه به اون شاخه پریدن نیست؟

و سوال دوم اینه که رضایت کی حاصل میشه؟کی میگیم دیگه تغییر بسه؟

اصلا مطلوب چیه؟

سوال اولت واقعا زیبا و به جا بود

آیا این کار شاخه به شاخه شدن نیست؟

منظور من از شیفت کاری اینه که تغییرات هم بر مبنایی صورت بگیره / نه اینکه من امروز تو اداره برق کار میکنم فردا برم راهنمایی رانندگی پس فردا برم تو سایپا کار کنم

این شیفت یعنی مثلا اگه تو وزارت نیرو هستم بین چند سازمان درون وزارتی بگردم تا جایگاهم رو پیدا کنم